ترانه ” سرزمینم” با صدای استاد ایرج رحمانپور دارای شعری بسیار زیبا است که راوی بزرگی و عظمت طبیعت و جغرافیای بزرگ زاگرس می باشد.
سیمای زاگرس: ترانه لری ” سرزمینم” با صدای استاد ایرج رحمانپور دارای شعری بسیار زیبا است که راوی بزرگی و عظمت طبیعت و جغرافیای بزرگ زاگرس می باشد.
ایرج رحمانپور؛ متولد ۱۳۳۵ کوهدشت، شاعر و خواننده زبان های لکی و لری است. ایشان در دهه ۵۰ شمسی کار خود را در زمینه شهر، فیلمنامه نویسی، مقالات پژوهشی و زمینه زبانشناسی آغاز کرد. آثار رحمانپور شامل لری بختیاری نیز میباشد که بیشتر در زمینه شعر و موسیقی است. رحمانپور از سوگ سرودههای بومی به ویژه “هوره” بهره میبرد.
متن ترانه سرزمینم
* سرزمینم، سرزمینم ،کُت کُت اّنو نشینم (سرزمینم سرزمینم تکه پاره شده غمگین نشینم)
* چی کویا با زخمی امٌا سر وه بالا (چون کوهها باش زخمی اما سربلند)
* چی دِنا اّفتو ِبئیرِ ،بَر کو و یارو (چون کوه دنا آفتاب را بگیر و بین یاران تقسیم کن)
* چی گَهَِر، بَسپار وه خاطر، شُرِ بارو (مانند دریاچه گهر صدای شر شر باران را بخاطر بسپار )
* چی گِری ،طاقت بیار بَرفِ نِسارو (و بمانند کوه گرین، برفهایی را که آفتاب نمی گیرند تحمل کن)
* چی کَوَر، بو وِ پناه ،بچه مَیارو (مانند کبیرکوه، پناهگاه زنان نازا باش)
* سرزمینم، سرزمینم ،چی بلی با ( سرزمینم سرزمینم چون بلوط باش)
* کُت کُت انو نشینم، چی بلی با (تکه پاره غمگین نشینم چون بلوط باش)
* چُومَتِ رَوَن، دِ شُوگار، تَشِ تژگاه ،حُونَیا ژار ( مشعل راه شبگرد های گمگشته، آتش آتشگاه خانه های فقرا )
* سا خَسِ شکتِ گایار، ترمِ رَیا دیرِ بیمار (سایه پرپشتی برای زمان خستگیِ شخم زن)
* یار دیرِ سفره حالی ،سال نَوار ( دوست کهنه سفره های خالی سالهای قحطی)
* لیز گرم مَل زخمی ،د زِمِسو (آشیانه گرم پرنده زخمی در زمستان)
* رِم رِم رامِشگرونه ،سینِه برگ ئو پنجهِ بارو ( از برخور باران با برگ درختان، صدایی مانند صدای نوازندگان ایجاد می شود)
* دار صد جا بُرِسَم ،هم میکه وا نو، باد دورو ،میزنش و بَرزی آسو
(باز درخت صد جا بریده ام دوباره شکوفه می دهد و درگذر زمان، در افق کوهساران، با وزش باد به رقص در می آید)
* سرزمینم، سرزمینم ،کُت کُت اّنو نشینم (سرزمینم درخت صد تکه تکه شده غمگینم)
* خُورموه، خُرم مُوه یه روزگاری، دل ایلام شاد مُوه وا نوبهاری (روزگاری نیز خرم آباد خرم می شود و دل سرزمین ایلام با نوبهاری شاد می گردد)
* کوه اَلوَن آو میکه ،برفیا نساری، کِل شادی می زنَن دُو بختیاری
(و الوند کوه، برفهای سایه سارانش را آب میکند و در سرزمین بختیاری نیز صدای هلهله و شادی بر می خیزد)
* سرزمینم ،سرزمینم ،کُت کُت اّنو نشینم ( سرزمینم سرزمینم تکه پاره شده غمگین نشینم)